علل خارج کردن دندانهای دایمی در مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی و مراکز درمانی خیریه کرمان – سال 78

هدف: تحقیق حاضر علل درآوردن دندان های دایمی را در 1560 بیمار مراجعه کننده (763 مرد و 697 زن) به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی و درمانگاه خیریه و دولتی شهر کرمان در سال 77 و 78 به صورت Cross Sectional مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش: نوع مطالعه، توصیفی کاربردی بوده، جمع آوری اطلاعات به کمک پرسشنامه و معاینه کلینیکی بیمار صورت گرفته است. آزمون به کار گرفته در این تحقیق chi-Square می باشد.یافته ها: در این بیماران که بین سنین 9 تا 76 سال قرار داشتند در مجموع 2030 دندان دایمی درآورده شده که 863 مورد آن (55.3%) در مردان و در 697 مورد (44.7%) در زنان انجام گرفت، میانگین تعداد دندان خارج شده به ازای هر فرد 1.3 بوده است.پوسیدگی دندان با 590 مورد (29%) شایع ترین عامل درآوردن دندانها بوده، بدنبال آن به ترتیب خواست بیمار 28.3%، پروتز 19%، بیماری های پریودنتال 13.6%، نهفتگی 4.8%، عدم اکلوژن 2.3، ارتودنسی 1.8% و دلایل دیگر 0.9% از دیگر عوامل خارج کردن دندان های دایمی بودند. بیشترین دندان در آورده شده دندان مولر اول سمت چپ فک پایین (دندان شماره 19) 125 مورد و کمترین دندان درآورده شده دندان کانین سمت چپ پایین (دندان شماره 27) 20 مورد بوده است.در افراد بالای 40 سال پروتز با 34.1% بیشترین عامل برای درآوردن دندان ها بود و عوامل عمده دیگر را، بیماری های پریودنتال 22.6%، خواست بیمار 22.5% و پوسیدگی 17.8% شامل شدند. در حالی که در افراد کمتر یا مساوی 40 سال عوامل اصلی در آوردن دندان های دایمی را پوسیدگی (37.5%) و خواست بیمار (23.3%) تشکیل می دادند.نتیجه گیری: بیشترین علت رایج برای هر دو جنس مونث و مذکر، یکسان و بترتیب عبارت بودند از پوسیدگی، خواست بیمار، پروتز وپریو، نهفتگی، عدم الکوژن و ارتودنسی.